R.I.P. Koteł...

Jeździł ze mną ponad pół roku...
Dzielnie przeganiał spacerowiczów na DDRkach.
Ostatnio musiał dzielić się miejscem z lampką i trzymał się jedną łapką.
Na mrozach robił się twardy niczym piłka tenisowa...
Aż w końcu przyszła gleba gleb, przyziemienie przyziemień. Zdradziecka, cienka tafla lodu na asfalcie (a jeszcze 500m wcześniej jechałem 30km/h) podcięła mi koło i z hukiem i chyba stęknięciem padłem na jezdnię...
Niech zdjęcie dopowie resztę:


Ja też się mocno poobijałem, kuleję, bolą żebra przy głębszym oddechu...
Ten lód był na całej powierzchni przez jakieś 30 metrów, dalej było normalnie, czyli sucho lub lekko wilgotno. W świetle lampki nic nie było widać.
Nie muszę dodawać, że kask znowu ochronił mi głowę.
Czyli jutro jeszcze szyja dojdzie...